Rood-Gele pijl betekent dat het al een beetje af is, m.a.w. er valt iets te zien, en misschien te begrijpen. | |
Cyaan pijl betekent dat er een beetje staat, maar er moet eigenlijk nog wel aan worden gewerkt. | |
Grijze pijl betekent dat er voorlopig alleen op deze pagina wat staat m.a.w. het wordt misschien wel eens uitgewerkt tot een echt stuk |
|
Doorzichtige pijl betekent dat er nog niets staat - m.a.w. er wordt over de opzet nagedacht en aan gewerkt. |
Wie is Willy van der Heide? In het kort een paar opmerkingen over Willy van der Heide en de Bob Evers-serie |
||
Publicaties mbt Willy van der Heide | ||
De Smokkelvaart van de 'Maia' |
||
De verschillen tussen hard-covers en paperbacks In de periode 1965/70 bracht Uitgeverij De�Eekhoorn de Bob Evers-boeken (opnieuw) uit, maar nu in pocketvorm. Daarbij werd de gehele serie in het bekende roodgele jasje gestoken en kregen (bijna) alle delen een nieuwe illustratie op de voorkant. Tevens werd de tekst hier en daar wat herschreven. Een deel van deze wijzigingen betreft het verwijderen, vervangen of toevoegen van merknamen, andere zijn pogingen om de pockets aan te passen aan de tijd waarin ze werden uitgegeven, de tweede helft van de jaren zestig: Van der Heide verving bv. vermeldingen van papieren guldens en rijksdaalders door klinkende munt, automerken werden vervangen door nieuwere en verwijzingen naar niet meer actuele personen - Eisenhower, Greta Garbo - werden geschrapt of vervangen. Maar juist deze aanpassingen geven ook een mooi beeld van wat er allemaal was veranderd in dat decennium. Hierbij het begin van een poging tot inventarisatie. |
||
Enkele opmerkingen over HC-PB verschillen Een poging de verschillende soorten veranderingen wat te ordenen, plus wat opmerkingen daarbij. |
||
Kanttekeningen bij een Caravanverhaal Problemen in het verhaal over Graham's caravan en de moeilijkheden die Van der Heide zich op de hals haalde toen hij het boek herschreef voor de pocketuitgave. |
||
Stereotypen en vooroordelen Ieder volk zijn eigen gekkigheden... Duitsers zijn over het algemeen een zindelijk volk en hebben voor weinig zoveel respect als voor vakmanschap en ijver. Schotten vormen een vermaard zuinig en slim ras en dragen graag een goed pak. Ieren zijn befaamd om hun kortaangebondenheid. Italianen hebben blauw-zwarte haren, kunnen goed hardlopen en zijn heel wat mans in het bedenken van geloofwaardig klinkende verhalen. Engelsen houden van frisse lucht en zijn kalm en rustig beleefd. Chinezen zijn goede koks en hebben een bijzondere begaafdheid in het opzetten van wasserijen. De op het klimmen in palmen welgetrainde Hawaiianen mogen dan lui of achteloos zijn, nog nooit van twee voordeursleutels hebben gehoord en van de ene dag in de andere leven, maar ze hebben wel een goed oog voor kleren. Amerikanen verorberen chocola bij ponden, zijn praktisch, hebben de neiging de radio aan te laten staan als ze slapen en eten veel fruit en groenvoer. Maar soms is het niet de nationaliteit, maar het beroep... Professoren maken zonderlinge, h��l zonderlinge testamenten, huisbewaarders zijn over het algemeen geen nachtbrakers, een stuurman woont natuurlijk langs de waterkant en artiesten zijn er niet op gesteld uit hun slaap te worden gewekt. En vrouwen moet je d'r ook niet bij hebben... Altijd klinkt er dan zenuwachtig gepraat. Ze zijn over niets zo boos als over het ru�neren van hun toilet, gillen in zes of zeven toonaarden of krijsen dat het twee kilometer ver hoorbaar is. En als er iets mis dreigt te gaan, raken ze volkomen hun hoofd kwijt en dan valt er geen land met ze te bezeilen. (Ik zal er (tzt, ooit) eens een mooi overzicht van maken) |
||
In Humbeek stond een huis ... Een plattegrond van het U-vormige huisje van Kresse bij Humbeek |
||
De Lincoln Zephyr Wat achtergrondinformatie en een paar plaatjes |
||
De Kaag | ||
Het zinkende Cola-flesje De speurtocht op De Kaag en de mislukte wandeltocht in Drie Meisjes en een Vakantiekamp. |
||
De Wanda Moens-serie van Sylvia Sillevis | ||
Rare Rijtjes Opsommingen en stokpaardjes. Van der Heide had een voorkeur voor soms wonderlijke gadgets. |
||
Liedjes Hoewel Van der Heide van zichzelf beweerde beslist niet muzikaal te zijn - in de zin dat hij absoluut geen muziek kon spelen - had hij wel een grote belangstelling voor muziek. Zijn vriendschap met de toenmalige leider van het DSC, Peter Schilperoort, is waarschijnlijk een mengeling van oorzaak �n gevolg van de muzikale belangstelling van Van der Heide. Hoe het ook zij, Van der Heide wist veel van muziek, kende ook veel muziek, kende een aantal van de Nederlandse prominenten uit het toenmalige muzikale leven en verwerkte ook vaak iets daarvan in zijn boeken. Het meest bekend is uiteraard het 26e deel, Stampij om een schuiftrompet, dat geheel rond het DSC is geschreven. Maar ook elders in de serie laat Van der Heide blijken een uitgebreid oeuvre van liedjes te kennen. Op veel, heel veel plaatsen worden liedjes gezongen, gefloten, geneuried of gespeeld. Zie hier voor een aantal songs uit de BE-reeks. |
||
Varia
|